Merkez sağ Cumhuriyetçi Parti'nin sadık bir üyesi olan Barnier'in Paris ve Brüksel'deki gibi uzun bir siyasi kariyeri var.
Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, iki ay süren siyasi çıkmazın ardından eski baş Brexit müzakerecisi Michel Barnier'e hükümeti kurma görevi verdi.
Macron'un başbakanlık için Barnier'i önermesi, Temmuz ayında yapılan erken parlamento seçimlerinin ardından, Fransız parlamentosunun alt meclisi olan Ulusal Meclis'teki partilerin favori adaylarını ilk sıraya koymakta zorlandığı siyasi çekişmelerin ardından geldi.
73 yaşındaki Barnier, göreve atandığı sırada Beşinci Cumhuriyet'in en yaşlı başbakanıydı.
Barnier'in artık Ulusal Meclis'te güvenoyu vermesi ve siyasi krizi yönetmesi gerekecek.
Onun başbakanlığa yükselişi, Paris ve Brüksel arasında gidip gelen uzun ve saygın siyasi kariyerinin son halkası olarak görülüyor.
mütevazi başlangıçlar
Barnier, 1951 yılında Savoy'un doğu bölgesinde, sol eğilimli usta deri işçilerinden oluşan Katolik bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi.
Mütevazı ve rahat bir hayat süren Barnier, siyasi hayatına 14 yaşında eski Fransa cumhurbaşkanı Charles de Gaulle'ün hareketine katılarak başladı. Paris'teki prestijli bir işletme okulu olan École de Commerce Supérieur'den 1972'de mezun olduktan sonra hızla bakanlık danışmanı olarak çalışmaya başladı.
Birkaç yıl boyunca bakanlara danışmanlık yapan Barnier, 1978'de parlamentonun en genç üyesi olarak Ulusal Meclis'e seçildi.
15 yıl sonra, Albertville'deki 1992 Kış Olimpiyatlarının düzenlenmesine yardımcı olmak için Savoy'da görev yaptıktan sonra, bu kez tam bir bakan olarak hükümette çalışmaya geri döndü.
Daha sonra iki yıl boyunca Avrupa İşleri Bakanı olarak görev yaptı ve bu, Brüksel'de bir atılım yapmasına yardımcı olacak bir pozisyondu.
1993 yılında yürürlüğe giren Avrupa Birliği'nin (AB) dönüm noktalarından biri olan Maastricht Antlaşması, avronun yaratılması ve AB genelinde serbest dolaşım gibi konular Barnier'i Avrupa'da ilgi odağı haline getirdi.
1997'de Fransız senatör olmasına rağmen, 1999'da Brüksel'e döndü ve burada bölgesel politikadan sorumlu Avrupa komiseri olarak atandı.
Avrupa projesinin ana isimlerinden biri olan Barnier, Fransa'da da adını duyurmayı başardı. 2004 yılında Fransa Dışişleri Bakanlığı başkanlığına atanan Barnier, 2007 yılında Fransız hükümetinin iki kilit görevi olan Tarım ve Gıda Bakanlığı'na atandı.
Brüksel, Brexit ve daha fazlası
Daha sonra 2009 yılında Brüksel'e döndü ve önce Avrupa Parlamentosu (AP) üyesi, daha sonra da AB yönetimindeki en yüksek profilli pozisyonlardan biri olan iç pazar ve hizmetlerden sorumlu komisyon üyesi oldu.
2014'te Avrupa Komisyonu başkanlığına aday oldu ancak Lüksemburglu Jean-Claude Juncker'e yenildi.
REKLAMAB'yi sarsan bir hamleyle 2016'da AB'den ayrılma yönünde oy kullandı ve çıkış şartlarına ilişkin bir dizi yoğun müzakereye katıldı.
Barnier, AB müzakere ekibine liderlik etmekle görevlendirildi ve bu ona hem Birleşik Krallık'ta hem de Brüksel ekseninde büyük bir görünürlük kazandırdı.
Hem İngiltere'nin AB'den çıkışını hem de iki ülke arasındaki gelecekteki ilişkileri kapsayan neredeyse beş yıllık Brexit müzakerelerini yönetmesi, kendisine AB çevrelerinde büyük övgü ve hayranlık kazandırdı.
Ancak kısa süre sonra bakışlarını Fransız siyasetine çevirdi.
REKLAMBarnier, 2021 yılında 2022 Fransa başkanlık seçimlerinde aday olacağını açıklamış ancak liberal-muhafazakar Cumhuriyetçi Parti'den yeterli desteği göremeyince onun yerine Valérie Pécresse tercih edildi.
Bölünmüş bir parlamento
Şimdi Barnier Fransa'nın ikinci en yüksek ofisi için yarışıyor.
Temmuz ayındaki erken seçimlerin ardından Ulusal Meclis neredeyse eşit üç bloğa bölündü: sol görüşlü Yeni Halk Cephesi (NFP) ittifakı, Macron'un merkezci Ensemble ittifakı ve aşırı sağ Ulusal Ralli (RN) partisi.
Ulusal Meclis'in yapısı göz önüne alındığında, cumhurbaşkanı kendisine “mümkün olan en büyük ve en istikrarlı çoğunluğu” toplayabilecek bir başbakan bulma görevini verdi.
REKLAMSol görüşlü France Insoumise (“La France Insoumise” – LFI) partisinin lideri Jean-Luc Mélenchon, Elysée tarafından yapılan açıklamanın hemen ardından bir açıklama yaparak, Macron'un bu kararla “Elisha'nın egemenliğine saygı göstermeyi reddettiğini” söyledi. İnsanlar ve sandıktan çıkan tercihler.”
Aşırı sağcı Ulusal Miting Partisi'nden (RN) Jordan Bardella, partinin “Fransız demokrasisine yakışmayan” bir bekleyişin ardından Barnier'in adaylığını “kabul ettiğini” söyleyerek bu noktaya tepki gösterdi.
Barnier'in göreve gelmesi durumunda yapması gereken çok iş var gibi görünse de, ilk büyük görevi parlamentoda yeterli desteği toplayarak güven oylamasını geçip göreve gelmek olacak.
